تفسیر سوره تغابن ، آیه ۱۷ ( نوشتاری ) مفسر : حضرت آیت الله علامه طباطبایى

تفسیر سوره تغابن ، آیه ۱۷

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ

إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً یُضاعِفْهُ لَکُمْ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ  *

به نام خداوند بخشنده مهربان

اگر به خدا (یعنی بندگان محتاج خدا) قرض نیکو دهید خدا برای شما چندین برابر گرداند و هم از گناه شما در گذرد و خدا بر شکر و احسان خلق نیکو پاداش دهنده است و (بر گناهشان) بسیار بردبار است.  

تفسیر المیزان ( خلاصه)

در این آیات به بیان غرض سوره شروع نموده است، چون آیاتی که گذشت گفتیم همه جنبه مقدمه و زمینه چینی را دارد، و غرض سوره واداری مردم به انفاق در راه خدا، و صبر در برابر مصائبی است که در خلال مجاهدات در راه او می بینند.

و در میان همه این اغراض اول مساءله مصیبت ها، و صبر در برابر آنها را ذکر فرموده تا ذهن شنونده برای تاثر از سفارشات بعدی به انفاق آماده تر و صافتر گردد، و دیگر عذری باقی نماند.

ان تقرض وا اللّه قرضا حسنا یضاعفه لکم و یغفر لکم و اللّه شکور حلیم

منظور از (اقراض خدای تعالی) انفاق در راه خدا است، و اگر این عمل را قرض دادن به خدا، و آن مال انقاق شده را قرض حسن خوانده، به این منظور بوده که مسلمین را به انفاق ترغیب کرده باشد.

جمله (یضاعفه لکم و یغفر لکم) اشاره است به حسن جزایی که خدای تعالی در دنیا و آخرت به انفاق گران می دهد، و اسمهای (شکور)، (حلیم)، (عالم غیب و شهادت)، (عزیز) و (حکیم) پنج نام از اسمای حسنای الهی هستند، که شرحش و وجه مناسبتش با سمع و طاعت و انفاق که در آیه بدان سفارش شده است روشن است.

منبع : ترجمه تفسیر المیزان حضرت آیت الله علامه طباطبایى (رحمه الله)